De teamleiding van de Ven2Cops wil graag ruimte bieden voor persoonlijke bijdragen in de vorm van verhalen, foto's, gedichten etc. en heeft hiervoor een menu item aangemaakt op deze website.
Als je hieraan iets wil bijdragen dan verzoeken we je vriendelijk je verhaal of gedicht te
Graag voorzien van een korte motivatie (voor wie schrijf je het en waarom) en je naam.
Komt een kind bij de dokter ... ...
Na onderzoek is gebleken dat het kind een energiestofwisselingsziekte heeft.
Er zijn geen medicijnen voor, omdat de ziekte te weinig voorkomt en de kosten van een onderzoek naar de oorzaak en het ontwikkelen van een medicijn voor de farmaceutische industrie daardoor te hoog zijn. Ergo …..we zullen dus moeten accepteren dat gemiddeld 1 tot 2 jonge kinderen per week met deze ziekte worden geboren en niet ouder worden dan een week tot enige jaren.
Als je als ouders met deze boodschap wordt geconfronteerd, maakt dat je radeloos, stuurloos, kapot!
Het verhaal van Nico en Klaske
Foto's Rolinde / Margriet
Het zal je maar gebeuren. Je bent 38 jaar en van de ene op de andere dag hoor je dat je ongeneeslijke en onbehandelbare hersenkanker hebt. Het gebeurde Nico Faaij. Ook al voelde hij zich zo gezond als een vis en zo sterk als een beer, de neurologe vertelde hem dat hij ten dode was opgeschreven. Een “hope”-loze mededeling voor een vader van twee kleine kinderen van 1 en 3 jaar.
Nico is mijn man. Ik, Klaske Hofstee, weet nog als de dag van gisteren dat wij na dit diagnose gesprek naar huis reden. In een waas van tranen kwamen wij thuis. Waar ik volledig ontwricht mijn moeder belde. Zij verwees mij naar mijn tante. Mijn nichtje Sara die ik nooit had gekend was in mijn geboorte jaar 1968 overleden aan een hersentumor. Tien jaar lang was dit lieve kleine meisje ziek geweest. Op haar 13e jaar, volledig verlamd en blind, stierf zij. Mijn tante vertelde mij haar verhaal, en het was exact hetzelfde als wat wij anno nu te horen kregen.
Vanwege de locatie van de tumor in Nico zijn hersenen kon Nico geen operatie of bestraling krijgen en vanwege de aard van de hersentumor, volledig diffuus, kon Nico geen chemokuur krijgen. Hij werd zonder behandeling naar huis gestuurd. Toen Nico en ik een paar dagen later weer naar het ziekenhuis moesten vroeg ik aan de neuro-oncoloog: “Wat hebben jullie in vredesnaam de laatste 40 jaar gedaan dat hersentumoren nog steeds zo ongeneeslijk zijn?” En daar begon de echte nachtmerrie.
Gedicht Wim
Gedicht voorgedragen door Wim van der Hoeven voor de Ven2Cops die op 12 september 2014 de Mont Ventoux hebben beklommen.
Als je denkt: Ik ben verslagen, is de nederlaag een feit.
Als je denkt: Ik zal niet versagen, win je op den duur de strijd.
Als je denkt ik kan het niet halen, is de tegenslag op til,
want het klimmen en het dalen, hangt voornamelijk af van wil.
Moedelozen gaan ten onder, door hun twijfel, door hun vrees.
Vechters winnen, door een wonder, telkens weer de zwaarste race.
Denk: Ik KAN het en dan GAAT het. Iedereen vindt bij wilskracht baat.
En in zaken wint de daad het van het nutteloos gepraat.
Als je jammert: Ik ben zwakker dan mijn grote concurrent.
Blijf je levenslang de stakker, die je ongetwijfeld bent.
Niet de Goliaths en de rijken tellen in de kamp voor zes.
Maar de fermen, die niet wijken, hebben vroeg of laat succes.
auteur: onbekend
Donatie ontvangen
Van Carla uit Nootdorp, deelneemster van de Ven2Cops-proloog, kregen wij het volgende bericht:
“Misschien is het leuk te vermelden in de nieuwsbrief, dat ik werkzaam ben op de afdeling neurologie van het MCH Westeinde Ziekenhuis, tevens neurologisch centrum van Den Haag en omstreken, als gespecialiseerd verpleegkundige.
Als wielrenners dansen
Als wielrenners dansen en lopers lopen over de berg heen;
Als wielrenners dansen en lopers lopen naar de top alleen;
Als wielrenners dansen en lopers lopen dan doen ze dat goed;
Als wielrenners dansen en lopers lopen met testosteron in het bloed,
maar het zijn de benen die het doen.
Als de ochtend zacht is gekomen en de Mont Ventoux kreunend ontwaakt;
Danst een renner en loopt een loper al naar boven naar de top die de hemel raakt;
Wil hij/zij nog wel naar beneden?
Op zijn/haar fiets of lopend langs het ravijn.
Als hij/zij danst of loopt, dan danst/loopt hij/zij verder met benen,
die het doen en vermoeid zijn.
Fred Warnaar